- Poznaliśmy się na oficjalnej ceremonii przedstawienie narzeczonego narzeczonej, jeszcze w Dogewie – wyjaśnij Len, poprawiając złotą obręcz. W skarbnicy znalazł się oczywiście dzięki pseudo doradcy. Lereena tam prawie nie zaglądała, więc łożniak rozporządzał pieniędzmi jak chciał. -- Arlijski doradca już wtedy zrobił na mnie wrażenie mądrego i przenikliwego wampira, a wkrótce musiałem się o tym przekonać.

jego satysfakcję. Był w tej chwili jeszcze bardziej rad, że zrobił to, co zrobił.
oprzytomniał.
nawet w bardzo dalekich krajach, od Kantonu do Kalkuty i Konstantynopola. Także w Rosji.
Adam wyszedł z łazienki, zostawiając chłopaka samego.
Jasper skwitował tę uwagę wzruszeniem ramion. Isabella zauważyła, że sprawdził, czy ochroniarze są na miejscach.
- Dziesięć lat... - powtórzył Edward.
Mimo woli przypomniała sobie, jak cudownie wyglądał w świetle księżyca. I jak na nią patrzył. Miał mocne, twarde dłonie - to nie były ręce człowieka, który zajmuje się wyłącznie pozdrawianiem poddanych. Energicznie pokręciła głową, przywołując się do porządku. W tym przypadku flirt dla przyjemności w ogóle nie wchodził w grę. Mogła wszakże brać go pod uwagę ze względów praktycznych. Zamyślona stukała końcem ołówka w zapisaną stronę. Doszła do wniosku, że romans z Edwardem tylko skomplikowałby sprawę, choć sama przygoda byłaby pewnie ekscytująca, a bliska zażyłość dałaby spore korzyści. Mimo to, nie. Nadal więc będzie musiała skromnie spuszczać oczy i stroić do niego niewinne minki.
- Edward cię kocha.
Stała na schodach z bronią gotową do strzału. Szybko analizowała, co powinna robić: biec na górę do loży Cullenów, czy na dół, by sprawdzić zasilanie. Rozsądek nakazywał zrobić to drugie, ale serce mówiło co innego. Posłuszna jego głosowi, postanowiła sprawdzić, czy Edward jest bezpieczny. Zdążyła pokonać dwa stopnie, gdy na dolnym podeście cicho skrzypnęły drzwi.
- Co za widok! - Nie zamierzała przedwcześnie wypadać z roli. Podeszła do biurka, wzięła do ręki plik studolarówek, podniosła je do twarzy i wciągnęła głęboko powietrze. - Mmm, kocham ten zapach. Jest taki zmysłowy, nie sądzi pan?
ciekawskie spojrzenie. – Księcia? – uśmiechnęła się rozczulona.
- No dobrze, panno Ward, wygrałaś. Owszem, hazard to mój problem. Ale powiem ci
- Tak, ale jeśli ci opowiem resztę, nie będziesz chciał mieć ze mną więcej do
- Nie. Żeby mi przeszkadzał - sprostowała.